درمان هیجان مدار با زوج درمانی هیجان مدار در اوایل دهه 1980 (جانسون و گرینبرگ، 1985) در پاسخ به فقدان مداخلات زوجی مشخص و معتبر – به ویژه مداخلات انسان گرایانه و کمتر رفتاری- صورت بندی شد. این مدل از آن رو ای اف تی نامیده شد، تا توجهات را بر اهمیت اساسی هیجان و ارتباط هیجانی در سازمان دهی الگوهای تعامل و تجارب تعریف کننده کلیدی در روابط نزدیک جلب کند. همچنین این مدل بر هیجان به عنوان عامل نیرومند و ضروری تغییر و نه صرفا بخشی از مشکل آشفتگی زناشویی تمرکز می کرد. ای اف تی به عنوان یک مدل مداخله ای، از مشاهده نظام مند زوج ها در درمان و فرایندی پدید آمد که در آن زوج ها در ترمیم روابط خود موفق بوده اند.

  ای اف تی رویکردی یکپارچه نگر است؛ که هم به درون روانی و هم به بین فردی نظر دارد. در بخش درون روانی به بر نحوه ای که افراد تجارب هیجانی شان، به ویژه پاسخ های هیجانی کلیدی دلبستگی  مدار را پردازش می کنند، تمرکز می کند و در بخش بین فردی بر نحوه ای که همسران تعاملاتشان را در الگوها و چرخه ها سازمان دهی می کنند و هر دوی این بخش ها را یکپارچه می سازد. ای اف تی بر این مسئله تمرکز دارد که الگوی سیستمی، تجربه دورنی و الگوهای درونی خود و دیگری چطور یکدیگر را فراخوانی می کنند. مهم ترین ویژگی های درمان هیجان مدار که آن را از سایر مدل ها متمایز می کند شامل: نقش درمانگر، تمرکز اولیه بر زمان حال، هدف درمان، تمرکز هیجانی و پذیرش مراجعان همان طور که هستند.

پژوهش ها نشان داده اند که اثربخشی درمان هیجان مدار بین 70 تا 73 درصد نرخ بهبودی آشفتگی زناشویی و نرخ بهبودی معنادار 90 درصد را نشان دادند. و این درصد بی نظیر است. ای اف تی یک درمان کوتاه مدت و فشرده است که بین 8 تا 20 جلسه اجرا می شود. و شامل سه مرحله تنش زدایی، بازسازی ساختار روابط تعاملی و تثبیت است.